Reeds in januari dit jaar, of sommigen nog vroeger, schreven we ons in voor de busreis naar deze
jaarlijkse tentoonstelling. We keken een zomer lang uit naar half september. We vertrokken op een
koude donderdagmorgen voor drie dagen naar de Vogezen. Buiten een enkel regenbuitje en het late
avondmaal verliep alles naar wens. Het hotel, de chauffeur, de begeleiding, het gezelschap, alles was
dik in orde behalve voor die enkeling die de ‘boot had gemist’. Volgende keer zeker beter!
Voor de nieuwelingen onder ons was het een hele ervaring, voor de anderen was het een heerlijk
weerzien op de gekende locaties. Het is moeilijk om elke expositie uitgebreid te bespreken maar een
aantal zaken zijn ons, persoonlijke mening weliswaar, toch opgevallen.
Over het algemeen waren er weinig traditionele en handgemaakte quilts. De verschuiving naar mixed
media, hedendaagse en machinale art quilts zowel als professioneel machinaal quiltwerk is immers al
een tijdje ingezet.
Buiten de Amish quilts, de crazy quilts in het Osmont paviljoen en de quilts in rood en wit in het
theater was er een zeer mooie traditionele tentoonstelling in Villa Burrus van Malgorzata(Margott)
Joanna Jenek. (foto 2 - Margot Jenek)
Margott ontwerpt zelf haar patronen, vaak ook stoffen, waarbij idyllische tekeningen en verborgen
boodschappen hand in hand gaan. (foto 3 - Make a wish)
In de Magdalenakerk zagen we werken van een internationaal Textielkunst collectief met als
onderwerp ‘Ithaka’, een metaforische interpretatie van ‘The purpose of life’. Vrij geïnterpreteerd
betekent dit : Ithaka is de weg, zowel de reis er naar toe als het einddoel zijn van belang, Itaka is het
leven zelf.
Dit jaar was Brazilië het gastland. Zij vaardigden een aantal opmerkelijke artiesten af. Verspreid over
de verschillende locaties zagen we o.a. Ana Helena Abreu met een wereld van optische en 3D-
illusies. Elk ontwerp wordt uitgetekend en ingekleurd op isometrisch papier en met een gewoon
huishoudnaaimachine gequilt. In het theater zagen we Sarah Luise Kaminski.
Werken met metaaldraad en speciale composities zijn haar handelsmerk en zo verschijnen er
glanzende en fonkelende landschappen, velden, bossen, wolken en lucht. 
In het paviljoen Osmont maakten we kennis met Carmen Netto. Zij werkt met stoffen die al een
levende herinnering zijn. Met oude, voornamelijk witte stoffen, zoals handdoeken, bad- en
tafellinnen, ondergoed en kant die subtiel bewerkt werden met kleine rode elementen is de reeks
‘Fabric with a history’ een streling voor het oog maar zeer moeilijk te fotograferen.
In Lièpvre zagen we ook de werken van ‘Justine & cow’. Zij gebruikt versleten geborduurde lappen
om het borduurwerk gedeeltelijk uit te halen en opnieuw te borduren met andere en nieuwe
elementen. Naast het nieuwe en aangepaste werk werd een foto geplaatst van het originele en
verweerde stuk textiel. Bij de toeschouwers werd deze techniek met gemengde
gevoelens ontvangen. Ieders mening heeft bestaansrecht maar voor de ene werd het humoristisch
en inventief gebracht. Voor de andere was het eerder een schandelijke behandeling van textiel
erfgoed.
Een aantal leden van de Belgische quilters Vereniging kwamen dit jaar speciaal naar Sainte-Marie-aux-Mines … om hun eigen
werken te bewonderen. Vorig jaar kwam er een oproep van de Zwitserse gilde om deel te nemen aan

een project ter gelegenheid van hun 35 ste verjaardag. Aan een bobijn werden vijfendertig kleine
mixed media quiltjes bevestigd op een lang lint. De bobijnen werden ontrolt en rug aan rug
opgehangen aan het hoge plafond van de kapel. Zo ontstond een bos van linten om door te
wandelen en te bewonderen. Soms was het wel wat zoeken in het bos naar de eigen boom. Gelukkig
was er hulp van de meegereisde vrienden. Een didgeridoe speler en de uitstekende akoestiek van de
kapel maakte de sfeer zeer bijzonder.
Er was dit jaar ook een oproep van de Europese Quilt Association (EQA) om deel te nemen aan de
Europese Challenge met als thema ‘Imagine a bird’ . Er werden vijfentwintig Belgische werken
ingezonden. De relatief kleine locatie werd druk bezocht en het was drummen om ook de
inzendingen van andere Europese landen te kunnen ontdekken. Er werd honderduit
gekeken en getoond, gelachen en gemurmeld met de vaak grappige maar originele uitbeelding van
de opdracht. In een tweede rondgang was het zoeken naar het verplichte
stukje emerald groene stof, soms zeer subtiel of goed verstopt op de afbeelding . Wat een explosie
van indrukken! En lang leve de verscheidenheid in idee en uitwerking. De sfeer op deze locatie was
erg ontspannen er heerste een zeer gezellige drukte.
“Last but not least” bezochten we de internationale wedstrijd “OCEAN”. Slechts een twintigtal
werken werden geselecteerd om te exposeren. Er waren vele prijzen te winnen maar er was ook de
prijs van het publiek uit te reiken. Uiteraard hebben we voor onze favoriet gestemd. Maar de
publieksprijs ging toch naar een tamelijk traditioneel uitgevoerd werk, weliswaar met schitterend
kleurverloop. Een verdiende pluim voor alle winnaars maar evenzeer voor alle deelnemers.
Om af te sluiten trakteerden we onszelf nog op een intensieve wandeling langsheen de commerciële
standjes en eetkraampjes. Zoals zo vaak hebben we eigenlijk niets nodig maar toch vinden we er dat
ene stofje, stempeltje of hulpstukje waar we zo nood aan hebben. Wat een (klein) geluk!
Ondertussen maken we al plannen voor volgend jaar. De dertigste editie in Val d’Argent beloofd
speciaal te worden. We willen er graag bij zijn en kijken er al naar uit.
Gaby Verhaegen